-
1 aditus
[st1]1 [-] ădĭtus, a, um: part. passé de adeo, ire. - aditus consul, Liv.: le consul auquel on s'adresse. - aditae solitudines, Curt.: déserts dans lesquels on s'est engagé. - adita pericula, Ov.: périls affrontés. - aditi libri Sibyllini, Liv.: livres de la Sibylle consultés. [st1]2 [-] ădĭtŭs, ūs, m.: a - action d'aller vers, action d'approcher, approche. - urbes uno aditu captae, Cic. Imp. Pomp. 8: villes prises du seul fait d'approcher. b - abord, accès, permission d'approcher, droit de passage. - aditus in id sacrarium non est viris, Cic. Verr. 2, 4, 45: les hommes n'ont pas accès dans ce sanctuaire. - aditus ad aliquem, Cic. (aditus alicujus, Just.): accès auprès de qqn. - huc aditum ferat, Cat.: qu'il vienne ici. - rogare aditum, Phaedr.: demander une audience. - regio aditum non habet, Caes.: le pays est inaccessible. - homo rari aditūs, Liv. 24, 5: un homme rarement accessible. - scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, Cic. Vat. 8: évidemment j'ai un caractère âpre, un abord difficile. - aditus commendationis ad aliquem, Caes.: titre de recommandation auprès de qqn. c - entrée d'un lieu, abord, passage. - aditus finium, Liv.: l'entrée dans un pays. - aditus in urbem, Liv.: l'entrée dans une ville. - duo sunt aditus in Ciliciam, Caes.: il y a deux entrées en Cilicie. - aditus intercludere, Cic.: fermer les passages. - aditus in illum summum ordinem, Cic. Sest. 137: l'accès dans cet ordre éminent. d - moyen d'arriver, occasion. - aditus ad conandum, Caes.: occasion offerte pour une tentative. - aditum religioni dare, Cic.: laisser le champ libre aux abus religieux. - sermonis aditum habere, Caes. BG. 5: avoir la possibilité de s’entretenir. - aditus ad multitudinem, Cic.: moyen de plaire à la foule. - aditum commendationis habere ad aliquem, Caes. BC. 1, 74: avoir des possibilités (moyens) de recommandation auprès de qqn. - si qui mihi erit aditus de tuis fortunis agendi, Cic. Fam. 6, 10, 2: si j'ai quelque possibilité de m'employer pour tes biens. - neque aditum neque causam postulandi justam habere? Caes. BG. 1, 43, 5: n'avoir aucun titre, aucune raison légitime pour demander.* * *[st1]1 [-] ădĭtus, a, um: part. passé de adeo, ire. - aditus consul, Liv.: le consul auquel on s'adresse. - aditae solitudines, Curt.: déserts dans lesquels on s'est engagé. - adita pericula, Ov.: périls affrontés. - aditi libri Sibyllini, Liv.: livres de la Sibylle consultés. [st1]2 [-] ădĭtŭs, ūs, m.: a - action d'aller vers, action d'approcher, approche. - urbes uno aditu captae, Cic. Imp. Pomp. 8: villes prises du seul fait d'approcher. b - abord, accès, permission d'approcher, droit de passage. - aditus in id sacrarium non est viris, Cic. Verr. 2, 4, 45: les hommes n'ont pas accès dans ce sanctuaire. - aditus ad aliquem, Cic. (aditus alicujus, Just.): accès auprès de qqn. - huc aditum ferat, Cat.: qu'il vienne ici. - rogare aditum, Phaedr.: demander une audience. - regio aditum non habet, Caes.: le pays est inaccessible. - homo rari aditūs, Liv. 24, 5: un homme rarement accessible. - scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, Cic. Vat. 8: évidemment j'ai un caractère âpre, un abord difficile. - aditus commendationis ad aliquem, Caes.: titre de recommandation auprès de qqn. c - entrée d'un lieu, abord, passage. - aditus finium, Liv.: l'entrée dans un pays. - aditus in urbem, Liv.: l'entrée dans une ville. - duo sunt aditus in Ciliciam, Caes.: il y a deux entrées en Cilicie. - aditus intercludere, Cic.: fermer les passages. - aditus in illum summum ordinem, Cic. Sest. 137: l'accès dans cet ordre éminent. d - moyen d'arriver, occasion. - aditus ad conandum, Caes.: occasion offerte pour une tentative. - aditum religioni dare, Cic.: laisser le champ libre aux abus religieux. - sermonis aditum habere, Caes. BG. 5: avoir la possibilité de s’entretenir. - aditus ad multitudinem, Cic.: moyen de plaire à la foule. - aditum commendationis habere ad aliquem, Caes. BC. 1, 74: avoir des possibilités (moyens) de recommandation auprès de qqn. - si qui mihi erit aditus de tuis fortunis agendi, Cic. Fam. 6, 10, 2: si j'ai quelque possibilité de m'employer pour tes biens. - neque aditum neque causam postulandi justam habere? Caes. BG. 1, 43, 5: n'avoir aucun titre, aucune raison légitime pour demander.* * *I.Aditus, pen. corr. Participium a passiuo adeor, adiris. Ouid. Vers qui on est allé.\Periculis aditis. Cic. Apres s'estre mis en beaucoup de dangiers.II.Aditus, huius aditus, pen. cor. Verbale. Allee.\Vrbes permultas, vno aditu atque aduentu esse captas. Cic. Tout d'une venue.\Aditus. Chemin, Voye, Accez.\Aditus templi. Cic. Chemin pour aller au temple.\Aditus nidi. Plin. L'entree du nid.\Aditus atque os portus. Cic. L'entree.\Aditus, ianua que patefacta. Cic. L'ouverture est faicte.\AEquus aditus. Tacit. Plain chemin et uni.\Aerius aditus. Ouid. Chemin en l'air.\Angustus aditus. Virgil. Entree estroicte.\Caecus aditus. Senec. Chemin obscur, tenebreux.\Flexus aditus. Lucret. Chemin tortu, virant ca et là.\Lati aditus ducunt illuc. Virgil. On va là par grands et larges chemins.\Promptus ad capessendos honores aditus. Tacit. Chemin aisé, Facile moyen.\Primo aditu aedium suarum quempiam prohibere. Cic. Le garder d'entrer, De mettre le pied à l'entree.\Ex omni aditu. Ci. De touts costez, Par où on y peult entrer ou arriver de toutes parts.\Angustare aditum. Claud. Faire l'entree, ou le chemin estroict, Estrecir.\Adituque carentia saxa. Ouid. Rochiers inaccessibles.\Claudere omnes aditus. Cic. Clorre, ou Bouscher touts les chemins touts les lieus par lesquels on y peult arriver.\Claudere aliquid ex omni aditu. Cic. Clorre de toutes parts.\Dare alicui aditum ad caelum. Cic. Donner entree, Faire chemin, Donner le moyen d'y parvenir, Luy faire le passage.\Ferre aliquo aditum. Catul. Aller, ou venir quelque part, en quelque lieu.\Aditus firmare. Tacit. Fermer, Clorre, Fortifier l'entree.\Habere difficiles aditus ad pastum. Cic. Manus etiam data elephanto, quia propter magnitudinem corporis difficiles aditus habebat ad pastum. Il est mal aisé à l'elephant de se baisser pour prendre sa pasture, D'approcher sa bouche pres de la viande, au moyen de quoy nature luy a donné une trompe, pour luy servir de main à prendre de loing la viande, et la porter à sa bouche.\Difficiles aditus primos habet. Horat. Il est mal aisé de prime face d'y aborder.\Occupat AEneas aditum. Vir. Il entre.\Pererrare aditus. Virg. Aller deca dela pour trouver entree.\Prohibere aditum. Ouid. Empescher l'acces, Garder d'approcher.\Prohibere quempiam aditu. Cic. Garder quelcun d'approcher.\Praeponere aedibus ac templis vestibula et aditus. Cic. Porches et entrees.\Reperire sibi aditum. Ouid. Trouver moyen.\Rumpere aditus. Virg. Entrer par force et violence.\Tentare aditum. Virgil. Essayer le chemin, ou le moyen, ou l'opportunité.\Inaccessos aditus rumpere. Sil. Ital. Faire des chemins, et passer par où jamais on n'avoit passé.\Aditus in Cereris sacrarium non est viris. Cic. Les hommes n'y entrent point.\Aditus, per metaphoram. Entree, ou moyen pour parvenir à quelque chose.\Difficilior ad Antonium aditus esse dicitur. Cic. Difficile accez.\Aditus ad aliquem facilis. Cic. Facile acces.\Obstructus aditus alicui ad aliquid. Cic. Le chemin luy est bousché, Il n'ha aucun moyen pour y parvenir, On luy a osté touts les moyens d'y parvenir.\Pate facere aditum rerum. Cic. Faire ouverture.\Comparare sibi aditus ad res pestiferas. Cic. Se faire voye.\Dare aditum oculis. Cic. Donner entree aux yeuls, Donner moyen de veoir.\Dant aditum conuiuia. Ouid. Les banquets donnent accez, Par banquets on ha accez, on acquiert accez.\Habere aditum. Cic. Avoir accez, ou moyen, ou entree.\Iacere aditum ad aliquid. Cic. Faire entree et ouverture, Faire passage.\Intercludere aditum ad aliquem. Ci. Bouscher le chemin, le passage.\Patet alicui aditus ad causam Cic. Le chemin luy est ouvert. -
2 aditus [2]
2. aditus, ūs, m. (2. adeo), das Heran-, Hinzugehen, der Hingang (Ggstz. abitus), I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: quorum aditu aut abitu, Lucr.: uno aditu atque adventu, Cic.: litoris, Cic.: finium, Liv.: difficiles aditus habere ad pastum, Cic.: huc aditum ferre, seine Schritte lenken, Catull. u. Apul. – b) insbes.: α) die Möglichkeit-, die Erlaubnis-, das Recht des Hinzugehens, der Zutritt, der Zugang, in forum, in curiam, Cic.: aditus in id sacrarium non est viris, Cic.: quibus solis aditus in domum familiarior erat, freierer Zutritt, Liv.: ventis est aditus, W. dringen hin, Verg. – zu einer Pers., um sie zu sprechen, der Zutritt, die Audienz (die jmd. erlangt, dagegen admissio = der Zutritt, die Audienz, die jmd. gibt), aditus commendationis, Z. durch E., Caes.: homo rari aditus, ein schwer zugänglicher Mensch, Liv.: faciles aditus ad eum privatorum, Cic.: aditus ad eum difficilior esse dicitur, Cic.: difficiles aditus primos habet, Hor.: aditus ad alqm intercludere, Cic.: aditum petentibus conveniendi non dare, Zutritt zur Audienz, Nep.: nullum aditum in scaenam mimis dare, Val. Max.: aditum ad alqm postulare, Tac.: per Parmenionem aditum regis (zum K.) obtinere, Iustin. – β) das Recht, durch das Feld eines andern nach dem seinigen zu gehen, praestare alci aditum, aditum redimere etc. ICt. – 2) meton., der Eingang, Zugang als Ort (Ggstz. exitus), aditus insulae muniti, Cic.: in primo aditu vestibuloque templi, Cic.: aditus ad castra difficilis et angustus, Caes.: duo sunt aditus in Ciliciam ex Syria, Cic.: omnes aditus claudere u. aditum utrumque intercludere, Cic.: aditum occupare, Verg., obsidēre, Ov.: aditus firmare, Tac.: aditus obserare, Amm. – II) übtr.: a) der Schritt, Eintritt in etw., primus aditus et postulatio Tuberonis haec fuit, ut etc., Cic.: qui aditus ad causam Hortensio patuerit, Cic.: vestibula honesta aditusque ad causam illustres facere, Cic.: aditus tantum mortis durior longiorque erat, der Übergang zum Tode, das Hinscheiden, Plin. ep. – b) die Gelegenheit, zu etwas zu gelangen od. etwas zu erlangen, der Zutritt, Zugang, ad alcis aures, Cic.: ad honorem, Cic.: patefacere aditum rerum, Cic.: aditus laudis, qui semper optimo cuique patuit, Cic.: aditum sibi facere ad amicitiam tyranni, Sen. rhet.: c) die Möglichkeit, Veranlassung, Berechtigung, aditum oppagnationis alci dare, Auct. b. Alex.: ad ea conanda, Caes.: aditum conveniendi alci dare, Nep.: postulandi, Caes.: sermonis, Caes.
-
3 aditus
1. aditus, a, um, s. 2. adeo.————————2. aditus, ūs, m. (2. adeo), das Heran-, Hinzugehen, der Hingang (Ggstz. abitus), I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: quorum aditu aut abitu, Lucr.: uno aditu atque adventu, Cic.: litoris, Cic.: finium, Liv.: difficiles aditus habere ad pastum, Cic.: huc aditum ferre, seine Schritte lenken, Catull. u. Apul. – b) insbes.: α) die Möglichkeit-, die Erlaubnis-, das Recht des Hinzugehens, der Zutritt, der Zugang, in forum, in curiam, Cic.: aditus in id sacrarium non est viris, Cic.: quibus solis aditus in domum familiarior erat, freierer Zutritt, Liv.: ventis est aditus, W. dringen hin, Verg. – zu einer Pers., um sie zu sprechen, der Zutritt, die Audienz (die jmd. erlangt, dagegen admissio = der Zutritt, die Audienz, die jmd. gibt), aditus commendationis, Z. durch E., Caes.: homo rari aditus, ein schwer zugänglicher Mensch, Liv.: faciles aditus ad eum privatorum, Cic.: aditus ad eum difficilior esse dicitur, Cic.: difficiles aditus primos habet, Hor.: aditus ad alqm intercludere, Cic.: aditum petentibus conveniendi non dare, Zutritt zur Audienz, Nep.: nullum aditum in scaenam mimis dare, Val. Max.: aditum ad alqm postulare, Tac.: per Parmenionem aditum regis (zum K.) obtinere, Iustin. – β) das Recht, durch das Feld eines andern nach dem seinigen zu gehen, praestare alci aditum, aditum redimere etc. ICt. – 2) meton., der Eingang, Zugang als————Ort (Ggstz. exitus), aditus insulae muniti, Cic.: in primo aditu vestibuloque templi, Cic.: aditus ad castra difficilis et angustus, Caes.: duo sunt aditus in Ciliciam ex Syria, Cic.: omnes aditus claudere u. aditum utrumque intercludere, Cic.: aditum occupare, Verg., obsidēre, Ov.: aditus firmare, Tac.: aditus obserare, Amm. – II) übtr.: a) der Schritt, Eintritt in etw., primus aditus et postulatio Tuberonis haec fuit, ut etc., Cic.: qui aditus ad causam Hortensio patuerit, Cic.: vestibula honesta aditusque ad causam illustres facere, Cic.: aditus tantum mortis durior longiorque erat, der Übergang zum Tode, das Hinscheiden, Plin. ep. – b) die Gelegenheit, zu etwas zu gelangen od. etwas zu erlangen, der Zutritt, Zugang, ad alcis aures, Cic.: ad honorem, Cic.: patefacere aditum rerum, Cic.: aditus laudis, qui semper optimo cuique patuit, Cic.: aditum sibi facere ad amicitiam tyranni, Sen. rhet.: c) die Möglichkeit, Veranlassung, Berechtigung, aditum oppagnationis alci dare, Auct. b. Alex.: ad ea conanda, Caes.: aditum conveniendi alci dare, Nep.: postulandi, Caes.: sermonis, Caes. -
4 aditus
1.ădĭtus, a, um, Part. of 1. adeo.2. I.Lit.:II.quorum abitu aut aditu,
Lucr. 1, 677:urbes permultas uno aditu atque adventu esse captas,
Cic. Imp. Pomp. 8:quo neque sit ventis aditus,
Verg. G. 4, 9; so id. A. 4, 293, 423 al.—With ad:aditus ad eum difficilior,
Cic. Att. 15, 8; so id. N. D. 2, 47 fin.; Ov. F. 1, 173; Tac. A. 2, 28.—With in (cf. 1. adeo):aditus in id sacrarium non est viris,
Cic. Verr. 2, 4, 45; so Auct. Or. pro Dom. 42, 110 al.: aditus ad me minime provinciales, which are not made in the manner customary ( with the prœtor), Cic. Att. 1, 2.—Transf.A.The possibility, leave, permission, or right of approaching, or of admittance, access (cf. accessus):B.faciles aditus ad eum privatorum,
Cic. Imp. Pomp. 14; so id. Rosc. Am. 38; id. Fam. 6, 13; Nep. Paus. 3; Liv. 41, 23; Hor. S. 1, 9, 56:homo rari aditūs,
a man rarely accessible, Liv. 24, 5.— Trop.:si qui mihi erit aditus de tuis fortunis agendi,
Cic. Fam. 6, 10; so Caes. B. G. 5, 41; id. B. C. 1, 31.—Coner., the place through which one approaches a thing, an entrance, avenue, etc. (opp. abitus; cf.also accessus): primo aditu vestibuloque prohibere,
Cic. Caecin. 12; id. Verr. 2, 2, 66, § 160:aditus insulae muniti,
id. Att. 4, 16; so id. Phil. 1, 10; Caes. B. G. 4, 20; id. B. C. 2, 16; Liv. 36, 10; Ov. M. 3, 226; id. F. 6, 157; id. H. 18, 44.—Hence trop. (in Cic. very freq.):quartus aditus ad initia rerum,
Varr. L. L. 5, § 8 Müll.:aditus ad causam,
Cic. Sull. 2:vestibula honesta aditusque ad causam illustres facere,
id. Or. 15; so id. de Or. 1, 21, 47; 3, 2; id. Off. 2, 9; id. Font. 5; id. Caecin. 25, 72; id. Agr. 2, 15; id. Att. 2, 17 al. -
5 aditus
ūs m. [ adeo II ]a. atque abitus Lcr — приход и уход2) право (возможность) приходить, доступ (in sacrarium C)aditum regis obtinere Just — получить доступ к царю, т. е. аудиенциюa. mercatoribus est ad eos Cs — купцы имеют доступ к ним3) подступ, проход (in Ciliciam ex Syria C; ad castra Cs; omnes aditus claudĕre C)4) воен. приближение, нападение ( urbes uno aditu captae C)5) вход (a. templi C)6) возможность, случай ( ad honorem C)nactus a. ad ea conanda Cs — представился случай попытаться сделать этоa. mihi est de illā re agendi C — я имею возможность заняться этим -
6 rarus
rarus, a, um (zu Wz. erē, trennen, locker, undicht sein), mit weiten Zwischenräumen in seinen Teilen, locker, nicht dicht, dünn u. dgl. (Ggstz. densus, creber), I) eig.: densi rarique ignes, Lucr.: terra rara, Verg., rarissima, Verg.: terra sit rarior quam densior, Colum.: retia, weitmaschige, Verg. u. Hor.: tunica, Ov.: cribrum, weitlöcheriges, Ov.: pectan, weitzinkiger, Ov.: rariores silvae, dünner, lichter, Tac.: corpus (Ggstz. solidae res), Lucr.: interior costae pars, locker, Cels.: aër, Lucr.: manus, mit gespreizten Fingern, Quint. – subst., densum et rarum, Colum. 3, 12, 3. – II) übtr.: A) v. Dingen oder Personen, die selbst weit auseinander sich befinden, einzeln, einzeln stehend, zerstreut, weitläufig, weit, dünn, dünn gesät (Ggstz. densus, confertus, continuus), a) übh.: rara disiectaque aedificia, Hirt. b.G.: rara et angusta loca, zerstreute, Cic.: raris locis ignes fieri, nur an einzelnen Punkten, nur hier u. da, Liv.: foramina terrae, Lucr.: bacae expanduntur rarae, Plin.: coma r., Ov.: capillus, Suet.: racemi, Verg.: tela, Ov. – poet., manat rara meas lacrima per genas, eine einsame, verstohlene, Hor. carm. 4, 1, 34. – b) als milit. t.t., einzeln, vereinzelt, weitläufig, getrennt, zerstreut, lückenhaft (Ggstz. confertus, constipatus; vgl. bes. Mützell Curt. 4, 14 [54], 14), ordines, Liv.: acies, Frontin.: numquam conferti, sed rari magnisque intervallis proeliantur, Caes.; vgl. rari dispersique pugnant, Caes.: rari in confertos illati, Liv.: rariore iam Vitellianorum acie, Tac. – B) v. allem, was der Zahl u. Zeit nach nur hier und da, nur hin u. wieder sich zeigt, vorkommt, nur einzeln, wenig, selten (Ggstz. frequens), 1) im allg.: a) nur hier und da-, nur hin und wieder-, nur einzeln kommend, -vorkommend, -anzutreffen, -angetroffen, -angewandt, raris ac prope nullis portibus, Caes.: rari domos, plurimi amicorum tecta... petivere, Tac.: r. per vias populus, nur hier u. da, nur wenige Menschen auf den Straßen, Tac.: Oceanus raris navibus aditur, Tac.: rara hostium apparebant arma, nur hier u. da, nur einzelne Bewaffnete, Liv.: u. so apparent rari nantes, Verg.: patrum haud fere quisquam in foro, in urbe rari erant, Liv. – maxime r. genus (amicorum), Cic.: homo rarissime, Fronto: optimum quidque rarissimum, Cic.: rarae tuae litterae, Cic.: parvae et rarae per eadem tempora litterae (schriftl. Nachrichten), Liv.: (decemviri) rari aditus (Genet.), selten zugänglich, Liv.: raro balneo, rarissimā venere uti, Cels.: (concubitus) rarus corpus excitat, frequens solvit, Cels.: vitio parentum rara iuventus, gelichtete Jugend, Hor. – rarum est, ut etc., es ist etwas Seltenes, eine Seltenheit, es geschieht selten, daß usw., Quint. 3, 10, 3; 6, 3, 38; 10, 7, 24. Spart. Pesc. 1, 11. Vopisc. Aurel. 31, 1. – m. folg. 2. Supin., calculus rarus inventu, selten zu finden, Plin.: helxine rara visu est neque in omnibus terris, Plin.: rarum dictu, esse aliquid, cui prosit neglegentia, Plin. – neutr. pl. subst., rara (anteponantur) vulgaribus, Cic. top. 69. – b) von dem, der selten etwas tut, selten, nec Iliacos coetus nisi rarus adibat, Ov.: rarus reperiebatur, rarus fuit, qui etc., selten einer, der usw., Quint.: antiquis scriptoribus rarus obtrectator, Tac.: Caesar rarus egressu, selten ausausgehend, Tac. (Ggstz. creber egressu, Pacat. pan.): leones rari in potu, Plin.: rariores in eorum officiis sunt, quibus vitam aut dignitatem debent, sie warten ziemlich selten denen auf, denen usw., Sen.: Homerus alias circa picturas pigmentaque rarus, d.i. der davon selten spricht, Plin. – 2) insbes., selten in seiner Art (bes. von seltener Schönheit), ungewöhnlich, vortrefflich, puella, Prop.: rarā quidem facie, sed rarior arte canendi, Ov.: leo rarae magnitudinis, Curt.: r. vestis, Catull.: avis (v. Pfau), Hor.: Lysimachus frater indolis rarae, Curt.: artis opus rarae, Tibull.: quercus patulis rarissima ramis, Ov.: uxor rarissimi exempli, musterhafte, Ps. Quint. decl. – im üblen Sinne, fuit libidinis rarae, Vopisc. Aurel. 6, 1.
-
7 rarus
rarus, a, um (zu Wz. erē, trennen, locker, undicht sein), mit weiten Zwischenräumen in seinen Teilen, locker, nicht dicht, dünn u. dgl. (Ggstz. densus, creber), I) eig.: densi rarique ignes, Lucr.: terra rara, Verg., rarissima, Verg.: terra sit rarior quam densior, Colum.: retia, weitmaschige, Verg. u. Hor.: tunica, Ov.: cribrum, weitlöcheriges, Ov.: pectan, weitzinkiger, Ov.: rariores silvae, dünner, lichter, Tac.: corpus (Ggstz. solidae res), Lucr.: interior costae pars, locker, Cels.: aër, Lucr.: manus, mit gespreizten Fingern, Quint. – subst., densum et rarum, Colum. 3, 12, 3. – II) übtr.: A) v. Dingen oder Personen, die selbst weit auseinander sich befinden, einzeln, einzeln stehend, zerstreut, weitläufig, weit, dünn, dünn gesät (Ggstz. densus, confertus, continuus), a) übh.: rara disiectaque aedificia, Hirt. b.G.: rara et angusta loca, zerstreute, Cic.: raris locis ignes fieri, nur an einzelnen Punkten, nur hier u. da, Liv.: foramina terrae, Lucr.: bacae expanduntur rarae, Plin.: coma r., Ov.: capillus, Suet.: racemi, Verg.: tela, Ov. – poet., manat rara meas lacrima per genas, eine einsame, verstohlene, Hor. carm. 4, 1, 34. – b) als milit. t.t., einzeln, vereinzelt, weitläufig, getrennt, zerstreut, lückenhaft (Ggstz. confertus, constipatus; vgl. bes. Mützell Curt. 4, 14 [54], 14), ordines, Liv.: acies, Frontin.: numquam conferti, sed rari magnisque intervallis————proeliantur, Caes.; vgl. rari dispersique pugnant, Caes.: rari in confertos illati, Liv.: rariore iam Vitellianorum acie, Tac. – B) v. allem, was der Zahl u. Zeit nach nur hier und da, nur hin u. wieder sich zeigt, vorkommt, nur einzeln, wenig, selten (Ggstz. frequens), 1) im allg.: a) nur hier und da-, nur hin und wieder-, nur einzeln kommend, -vorkommend, -anzutreffen, -angetroffen, -angewandt, raris ac prope nullis portibus, Caes.: rari domos, plurimi amicorum tecta... petivere, Tac.: r. per vias populus, nur hier u. da, nur wenige Menschen auf den Straßen, Tac.: Oceanus raris navibus aditur, Tac.: rara hostium apparebant arma, nur hier u. da, nur einzelne Bewaffnete, Liv.: u. so apparent rari nantes, Verg.: patrum haud fere quisquam in foro, in urbe rari erant, Liv. – maxime r. genus (amicorum), Cic.: homo rarissime, Fronto: optimum quidque rarissimum, Cic.: rarae tuae litterae, Cic.: parvae et rarae per eadem tempora litterae (schriftl. Nachrichten), Liv.: (decemviri) rari aditus (Genet.), selten zugänglich, Liv.: raro balneo, rarissimā venere uti, Cels.: (concubitus) rarus corpus excitat, frequens solvit, Cels.: vitio parentum rara iuventus, gelichtete Jugend, Hor. – rarum est, ut etc., es ist etwas Seltenes, eine Seltenheit, es geschieht selten, daß usw., Quint. 3, 10, 3; 6, 3, 38; 10, 7, 24. Spart. Pesc. 1, 11. Vopisc. Aurel. 31, 1. – m. folg. 2. Supin., calculus rarus inventu, selten zu fin-————den, Plin.: helxine rara visu est neque in omnibus terris, Plin.: rarum dictu, esse aliquid, cui prosit neglegentia, Plin. – neutr. pl. subst., rara (anteponantur) vulgaribus, Cic. top. 69. – b) von dem, der selten etwas tut, selten, nec Iliacos coetus nisi rarus adibat, Ov.: rarus reperiebatur, rarus fuit, qui etc., selten einer, der usw., Quint.: antiquis scriptoribus rarus obtrectator, Tac.: Caesar rarus egressu, selten ausausgehend, Tac. (Ggstz. creber egressu, Pacat. pan.): leones rari in potu, Plin.: rariores in eorum officiis sunt, quibus vitam aut dignitatem debent, sie warten ziemlich selten denen auf, denen usw., Sen.: Homerus alias circa picturas pigmentaque rarus, d.i. der davon selten spricht, Plin. – 2) insbes., selten in seiner Art (bes. von seltener Schönheit), ungewöhnlich, vortrefflich, puella, Prop.: rarā quidem facie, sed rarior arte canendi, Ov.: leo rarae magnitudinis, Curt.: r. vestis, Catull.: avis (v. Pfau), Hor.: Lysimachus frater indolis rarae, Curt.: artis opus rarae, Tibull.: quercus patulis rarissima ramis, Ov.: uxor rarissimi exempli, musterhafte, Ps. Quint. decl. – im üblen Sinne, fuit libidinis rarae, Vopisc. Aurel. 6, 1.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский